Opakowanie to element rynku, zabezpieczający i promujący towar oraz pełniący przy tym ważną rolę marketingową. Opakowanie zawiera wiele istotnych informacji o produkcie, znaki manipulacyjne, znaki bezpieczeństwa oraz inne dane, zapisane w postaci kodów. Opakowania to najczęściej bezużyteczne odpady, które po zużyciu trafiają głównie na wysypiska śmieci, pozostając tam kilka, kilkadziesiąt, a nawet kilkaset lat. Ze względu na niemożność odzyskania z nich wielu cennych surowców, stanowią zagrożenie dla środowiska. Współcześnie do produkcji opakowań wykorzystywane są głównie tworzywa sztuczne. Podejmuje się różne działania w celu zmniejszenia odpadów z tworzyw sztucznych, jednak kompleksowy recykling to z reguły przedsięwzięcie dość kosztowne. Znane i wykorzystywane są w chwili obecnej polimery, które po użyciu ulegają rozpadowi w środowisku. To właśnie z nich powstają opakowania. W celu odróżnienia nowych polimerów od tradycyjnych sztucznych, nazwano je polimerami biodegradowalnymi. Z kolei opakowania produkowane z tego typu materiałów nazywane są opakowaniami biodegradowalnymi. Większość opakowań biodegradowalnych wytwarza się z polimerów ulegających degradacji w kompoście. Biodegradowalne polimery mogą pochodzić z przerobu ropy naftowej lub być wytwarzane z użyciem odnawialnych surowców naturalnych, np. celulozy lub skrobi. Każdy wytworzony z nowoczesnych polimerów produkt chroniony jest patentem i opatrzony odpowiednim certyfikatem. Mają one także swoje nazwy handlowe. Obecnie działa na świecie wiele firm produkujących polimery, na bazie których powstają opakowania. Jednak pomimo wielu korzystnych dla środowiska właściwości, opakowania biodegradowalne nie są jeszcze w powszechnym użyciu. Ich koszt wytwarzania jest na tyle wysoki, że upowszechnienie produkcji na chwile obecną nie jest możliwe. Opakowania wykonane z polimerów biodegradowalnych ulegają rozkładowi podobnie jak materia organiczna i stanowią tym samym pokarm dla mikroorganizmów, a trawione za pomocą enzymów, rozkładają się. W wyniku rozpadu polimery zostają przekształcone do prostszych związków i zmineralizowane. Biodegradacja zachodzi w warunkach tlenowych lub beztlenowych. W warunkach tlenowych ostatecznymi produktami rozpadu polimerów biodegradowalnych są: tlenek węgla, woda, sole mineralne i humus. Z kolei w warunkach beztlenowych powstaje dodatkowo metan. Szybkość biodegradacji zależy przede wszystkim od rodzaju mikroorganizmów i grzybów obecnych w glebie oraz wytwarzanych przez nie enzymów. Ponadto na czas rozkładu wpływa wielkość polimerów (im krótszy łańcuch tym rozkład zachodzi szybciej) oraz występowanie w łańcuchu głównym wiązań podatnych na hydrolizę (grup amidowych, estrowych, eterowych, karboksylowych, hydroksylowych, uretanowych lub bezwodnikowych). Korzystnie lub niekorzystnie na zdolność biodegradacji wpływają też warunki środowiskowe: temperatura, obecność różnych związków, dostęp tlenu i światła itp. Na podst.: 1. Karawajczyk B., Opakowania biodegradowalne. „Chemia w Szkole” 2007 nr 3, s. 19-23. 2. Wałowski T., Opakowania jako obciążenie środowiska w kontekście integracji Polski z UE. „Aura” 2001, nr 1, s. 7-9.